منایی از منای حاجـیان زیـبا تر است اینجا           مران ای ساربان محمل که حج اکبر است اینجا
مران ای ساربان محمل، تماشا کن، تماشا کن           که یک گلخانه گل با من ز زخم اکبر است اینجا

مران ای ساربان محمل که می‌بینم به چشم دل           روان بر شانه‌ام خون از گلوی اصغر است اینجا
مران ای ساربان محمل دعا کن خون شود دریا           که سقای حرم از تشنگان تشنه تر است اینجا
مران ای ساربان محمل که در شام عزای من           غـبار آلوده ماه عارض پیغـمبر است اینجا
مران ای ساربان محمل که فردا بر لب دریا           مرا آب از دم شمشیر و تیر و خنجر است اینجا
مران ای ساربان محمل که هفتاد و دو یار من           بدن‌هاشان در این صحرای خونین بی‌سر است اینجا
مران ای ساربان محمل، بسوز ای دل! بسوز ای دل!           که با خواهر مرا صحبت ز خونین حنجر است اینجا
مران ای ساربان محمل که با دست خزان فردا           گل سرخ و سفـیدم لالۀ نیلـوفـر است اینجا
مران ای ساربان محمل که هفتاد و دو قربانی           مرا تقدیم ذات پاک و حیِّ داور است اینجا
غـبار کـربـلا را توتـیای دیـده کن «میـثم»           که خاکش تربت هفتاد خونین اختر است اینجا